بررسی رابطه روش های تدریس و فناوری اطلاعات با انگیزه پیشرفت دانش اموزان دخترمدارس غیر انتفاعی مقطع متوسطه شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف تعیین سهم فناوری اطلاعات و روش های تدریس با انگیزش دانش اموزان مدارس غیر انتفاعی شهر تهران انجام گردیده است. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه مدارس غیر انتفاعی شهر تهران در سال تحصیلی 1392-1393 بود. برای انتخاب نمونه مورد نظر از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی استفاده شده است. نمونه شامل 200 نفردانش آموزان میباشد. ابزار های مورد استفاده مقیاس انگیزش هرمنس و مقیاس های فناوری اطلاعات و روش نوین تدریس که بوسیله محقق طراحی و اعتبار یابی گردید می باشد. به منظورتحلیل داده ها در این پژوهش از روش تحلیل رگرسیون چند متغیری وهمبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان می دهد که با توجه به ضرایب به دست آمده با 95 درصد اطمینان می توان گفت بین فناوری اطلاعات و روش تدریس اکتشافی همبستگی مثبت معنادار و بین روش تدریس سنتی(نمایشی) با انگیزش دانش اموزان همبستگی منفی معنادار وجود دارد..نتایج رگرسیون نیز نشان داد که متغیرهای فناوری اطلاعات و روش تدریس اکتشافی و نمایشی 8/26 درصد از تغییرات انگیزش را پیش بینی می کنند. به عبارت دیگر، 8/26 درصد از پراکندگی مشاهده شده در متغیر انگیزش دانش اموزان توسط این متغیرها توجیه می شود. علاوه بر این، نسبت f محاسبه شده (214/17 ) در سطح اطمینان حداقل 99 درصد معنادار است. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که بین متغیرهای مورد مطالعه و انگیزش پیشرفت همبستگی معنادار وجود دارد.